İstanbulda izlerdim. İstanbul derken şehrin göbeğinden bahsediyorum. Fatih, Eminönü, Haliç...
Sanırım 17 yaşlarındaydım ne büyük bir keyifti... Güvercin damlardan gürültülü kalktımı anlardım ki
Karaçaylak tepelerinde dönüyor. Heyecanla fırlardım balkona, kalbim küt küt atardı.
Şimdi yoklar. Çok özlüyorum onları... Onca yıl izleyipte şimdi göremeyince sanki bir tür dünyadan
silinmiş gibi geliyor. Ne yapılabilir, nasıl tekrar İstanbula gelirler diye düşünüyorum bazen.
Belki dernekler bir çalışma yapabilir. Yurtdışında, örneklerini görüyoruz... İspanyada akbabalarla
ilgili bir belgeselde, birkaç yıl insanlar tarafından beslenip belli bir sayıya ulaşmaları
sağlanmıştı. Otoban tabelalarına tahtadan yuvalar koyup kerkenezlerin yuvalanmasını izlemiştim.
Biz de birkaç çift getirsek İstanbula ve yapay yuvalar kurup beslesek... Kalırlar mı acaba?